ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
از غم بی کسی ات حوصله سر می آید
دست و پا میزنی و خون به جگر می آید
در قدوم تو سر انداختن و جان دادن
به خدا از من عاشق شده بر می آید
طفلی اگر بزرگ شود با کریم ها
یک روز میشود خودش از کریم ها
عبدلله حسین شدم از قدیم ها
دل میدهند دست عمو ها یتیم ها
شیعیان دیگر هوای کربلا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه جدش به اشکی شست چشم
مروه پشت سر نهاد٬ اما صفا دارد حسین
چیست این ناله؟ عزا، بهرِ که؟ از آنِ حسین
جان و دل چون شود این ماه؟ به قربانِ حسین
سینه ام سوخت، دلم غم آمد
دیده ام اشک ز ماتم آمد
سببِ خون دلم پرسیدم
مادرم گفت محرم آمد
دل دمادم نینوایی می شود
بار دیگر کربلایی می شود
موسم ماه محرم می رسد
دل به یکباره هوایی می شود
از اوّل زندگی ام اسمت و فریاد می زنم
وقتی محرم می رسه گریه کنان داد می زنم
از اوّل زندگی ام عشق تو حاصلم شده
روضه ی دشت کربلا بدجوری قاتلم شده
ای هلال خون دوباره سر زدی
ای محرم بار دیگر آمدی
زخم دل با دیدنت کاری شده
خون به دامان افق جاری شده
خبر آمد ز مهی بوی خدا می آید
ماه داغ دل ما غرق نوا می آید
دل ببازید عزیزان که زمان الم است
ماه اشک و الم و کرب و بلا می آید
بین اشک این چشمای من
ببین بغض این شبهای من
پشیمونم که گفتم آقا
بیا کوفه ای مولای من
ذکر وداع من امشب میا حسین
صدای دسته ی زنجیرزن، غمی در من
و شعله می کشد اکنون جهنمی در من
شب است و از همه سو خیمه می زند اندوه
که تا بنا شود از نو محرّمی در من
دل من گرفته باز محرمه محرمه
فصل گریه ها و فصل ماتمه محرمه
خیمه ی عزا رو توی دلها بر پا بکنیم
معجر سوخته ی عمه پرچمه محرمه
دلی که سینه زن هر شب محرم شد
صدای هر تپشش ذکر یا حسینَم شد
به یاد غربت یک لحظه تو این گونه
بساط گریه هر روز من فرا هم شد
ماه عشق و عاشقی آمد ز راه
صاحب دلهای پر غم، ماه من
در تمام سال، از داغ حسین
روی چشمت هست شبنم، ماه من
اگر چه مثل محّرم نمی شوم هرگز
جدا ز روضه و ماتم نمی شوم هرگز
مرا ببخش مرا چون که خوب می دانم
که توبه کردم و آدم نمی شوم هرگز
ماه خون، ماه اشک، ماه ماتم شد / بر دل فاطمه، داغ عالم شد
محرم آمد و ماه عزا شد / زمین کربلا ماتم سرا شد
فرا رسیدن ایام عزای حسینی تسلیت باد…
ای تـیر، خـطا کـن! هـدفــت قــلب ربـاب اسـت
یـا حـنـجره سـوخـتـه تـشنـه آب ؟
کـوتـاه بـیا تـیر سـه شـعـبه، کـمی آرام . .
ای قـوم ظـالم حـداقـل کـم کـنـید هـلـهـله هـا را. .
کـشـتن شـش مـاهـه کـه هـوار نـدارد
مدتی هست که زخم دل من خورده نمک
از کس و ناکس و بیگانه شنیدم متلک
رَحمهُ الّٰله عَلَی الحُبَّ حُسینِ بنِ عَلی
سر ارباب سلامت،حرف مردم به درک
باز هم چشم به راهم که مُحرّم برسد..
بوی اسپند عزایش به مشامم برسد…
کاش امسال، مُحرّم به دعای زهرا (س)
خبرآمدن منجی عالم برسد…
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام ما به محرم، به غصه و غم مهدی
به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی
سلام ما به محرم، به شور و حال و عیانش
سلام ما به حسین و به اشک سینه زنانش…
عرض تسلیت و التماس دعا
مامور قبض روح خدا، دور ما نگرد / ما کربلا ندیده به تو جان نمی دهیم
مادَرِ آب کجایی پسرت آب نَخورد
پِدَرِ خاک کجایی پسرت خاک نشد…
السّلامُ عَلَیکَ یا أباعَبدِالّلهِ الحُسَین
در خــیمه صدای آب آب افتاد
در سینه زینـب اضطراب افتاد
یک دســت میان راه آب افتاد
یک دسـت به عشـــق آفتاب افتاد
یــا بــاب الحوائـــج…
دست من و تو نیست اگر نوکرش شدیم
خیلی حسین زحمت ما را کشیده است
التماس دعا
آبرویم را بگیر و آب رویم را نگیر
گریه ام وقتی نمیگیرد خجالت میکشم…
روسیاهم یا سیدالشهدا
شده ماه محرم سرت سلامت فاطمه (س)،
مه اشک است و ماتم سرت سلامت فاطمه (س)؛
خون روان از دوعین است، مه قتل حسین (ع) است.
شده عالم سیه پوش از داغ هفتاد و دو تن،
میشود خاک صحرا بر یوسف زهرا کفن؛
رسد از باغ جنت با چشم گریان فاطمه (س)،
گهی آید درگودال گاهى کنار علقمه.
قلبها برای آرامش دستها برای حک کردن عشق بر روی سینه
عقل در انتظار جنون نفس ها به شماره افتاده
آری “محرم” آمده…
آنان که به گوش دل شنیدند تو را
رفتند و به پای دل رسیدند تو را
آن کوردلان که بر دلت تیر زدند
دیدند تو را، ولی ندیدند تو را
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد
چـه خـستـگی ای بـهتر از خـستـگیه بـعد از داربـست و سیـاهی زدن؟
چـه دردی بـهتر از درد سر شونـه هــا بــعد از زنــجـیر زدن؟
نــوکـری شغل شریـفیست، گـر تـو اربـاب بـاشی …
صد بار خوانده ای و دوباره بخوان، کم است
دنیا اگر تمام شود روضه خوان، کم است
دیدار ما قیامتیان، هیئتِ بهشت
اینجا برای سینه زدن، جایمان کم است…
التماس دعا